) سگ را درمیان مردمان ، قدری نیست و این همان حال مسکینان و بیچارگان است. ۲) ما ل و ملکی از آن سگ نیست و این همان صفت مجردان است. ۳) سگ را خانه و لانه ای معین نیست و هرجا که رود ، رفته است و این علامت متوکلان است. ۴) سگ ، اغلب اوقات گرسنه است و این ، عادت صالحان است. ۵) اگر سگ صد تازیانه از دست صاحب خود خورد، در خانه او را رها نمی سازد و این صفت مریدان است. ۶) شب هنگام بجز اندکی نمی آرامد و این حالت محبان و دوستداران است. ۷) اگر سگ رانده شود و ستم کشد، لیکن چون او را بخوانند، بدون دلگیری باز می گردد و این، نشان فروتنان است. ۸) به هر خوراک که صاحبش به او می دهد، راضی است و این حال قانعان است. ۹) بیشتر لب فروبسته و خاموش است و این ، علامت خائفان است. ۱۰)این که وقتی می میرد ارثی از او باقی نمی ماند و این حال زاهدین است.